به نقل از «جام جم آنلاین»

یک کمدی خانوادگی

تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۵۷۰۹

نعیمی خط استوا را به عنوان پنجمین فیلم سینمایی و اولین اثر کمدی خود کارگردانی کرده‌است. او پیش از این نویسندگی آثار جدی مانند «مستانه» و «زندگی خصوصی» را به عهده داشته‌است. وی این فیلم را چهار سال پیش ساخته و به دلیل همزمانی با شیوع کرونا، به همراه تهیه‌کننده فیلم تصمیم گرفته‌است فیلم را در بازه زمانی بهتری اکران کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ظاهرا انتخاب این بازه زمانی هم خوب بوده و فروش این فیلم در دو روز اول، بیش از ۹۰۰ میلیون تومان بوده‌است. این فیلم تلاش کرده خلاف سایر آثار کمدی، سالم و مناسب حضور خانواده‌ها باشد و خود را از شوخی‌های نامناسب دور نگه دارد که تا حدودی هم موفق بوده‌است. اکران خط استوا، بهانه‌ای است که دقایقی با اصغر نعیمی، کارگردان فیلم گفت‌وگو کنیم که از نظر می‌گذرانید:

بعد از نویسندگی فیلم‌های کمدی، خط استوا اولین تجربه کارگردانی شما در گونه کمدی محسوب می‌شود. چطور به ایده این فیلم که ورزشی و فوتبالی است و با فضای فیلم‌های قبلی شما که بیشتر اجتماعی، جدی و متفاوت بودند، رسیدید؟
در درجه اول، من علاوه بر این‌که فیلمنامه کمدی نوشتم، فیلمنامه‌های جدی اجتماعی مثل زندگی خصوصی و مستانه را هم نوشته‌ام و پیش از این در عرصه کمدی رمانتیک فیلم «بی‌وفا» را ساخته‌بودم و در گونه‌هایی مختلفی کار کردم و هیچ‌گاه خودم را مقید به این نکردم که در جریان یا ژانر خاصی کار کنم. هر وقت داستانی برایم جذاب بوده و احساس کردم قابلیت تعریف دارد، دست به کار شده‌ام یا خودم آن را کارگردانی کرده‌ام. برای نگارش فیلمنامه خط استوا درباره این که لحن داستان چه لحنی داشته‌باشم، تصمیم گرفتم بعضی داستان‌ها در قالب جدی روایت شود و بعضی مضامین هم برای بیان بهتر، در قالب طنز باشد. خط استوا نیز مضمون و موقعیتی داشت که به نظرم جالب و بامزه بود و فضایی که فیلم در آن می‌گذشت، به نسبت سایر فیلم‌ها متفاوت بود و به همین دلیل این تصور را داشتم که فیلم می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.

این فیلم در بستری ورزشی و فوتبالی داستان خود را روایت می‌کند، چقدر با فوتبال و ورزش آشنا هستید که به سمت این مضمون کشیده شدید؟
من خط استوا را چندان فیلم ورزشی نمی‌دانم و فقط دو شخصیت اصلی به عنوان نماینده مدیران ایرانی که به یک سفر می‌روند، می‌توانستند شغل دیگری داشته‌باشند. از آنجا که به نظرم به ورزش و فوتبال زنان با توجه به محدودیت‌ها یا چالش‌هایی که در این عرصه در جامعه مشاهده می‌شود، کمتر پرداخته شده و مغفول مانده‌است، برای همین این شغل را انتخاب کردم. البته بسیاری از فیلم‌های اجتماعی مشکلات خانم‌ها را مطرح کرده‌اند اما تا جایی که به یاد دارم شاید به شکل خیلی جدی در سینما به موضوع فوتبال بانوان پرداخته نشده‌باشد. به همین دلیل، فوتبال بانوان را به عنوان خطوط درام مد نظر قرار دادیم.

آیا در فیلمنامه اولیه هم به فوتبال بانوان توجه داشتید یا این‌که بعد به فیلمنامه اضافه شد؟
موضوع فوتبال بانوان جزو ایده‌هایی بود که ما در بازنویسی‌ها به آن رسیدیم که می‌تواند به فیلمنامه اضافه شود، اما نمی‌توانم بگویم چه زمانی اضافه شد؛ چون وقتی روی فیلمنامه کار می‌کنید، گاهی به نظرتان می‌رسد متن می‌تواند با ایده‌های جدید قوام پیدا کند و حرفی تازه‌تر بزند. بنابراین، مسأله فوتبال و گیر کردن دو مدیر ورزشی در یک موقعیت نامأنوس، ایده اولیه فیلمنامه بود و بعد با اضافه شدن موضوع فوتبال زنان و تلاش این مدیر برای پرداختن به این مقوله و محدودیت‌هایی که در این مسیر با آن مواجه می‌شود، به فیلمنامه اضافه شد و به نظرم ضروری بود. می‌توان گفت ایده‌هایی که در فیلم مطرح می‌شود، در سایر زمینه‌ها وجود دارد. به عنوان مثال، همین را که برای سالاروند به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال و بدنام کردن او در فضای مجازی پاپوشی دوخته می‌شود، در سینما و سایر شئون و زمینه‌ها دیده‌ایم. لذا این موضوعات منحصر به فوتبال و استخدام مربی نمی‌شود و شاید در بخش‌های دیگر بتوانیم این نوع استفاده ابزاری را از موقعیت‌های متناقض ببینیم.

هرچند براساس فیلمنامه، فضای اولین کارگردانی فیلم کمدی شما در کشور مالزی می‌گذرد، اما انتخاب این کشور برای کارگردانی ریسک نبود؟... با چه چالش‌هایی برای ساخت فیلم رو‌به‌رو بودید؟
فیلم ساختن در یک کشور دیگر مشکلات خاص خود را دارد. وقتی ما در کشور خودمان فیلم می‌سازیم، ارتباطات و آشنایی بیشتری داریم و می‌توانیم از امکانات موجود بهره ببریم و نسبت به خیلی از لوکیشن‌ها شناخت و اشراف داریم. اما وقتی وارد یک کشور دیگر برای کار می‌شوید، انتخاب‌ها محدود می‌شود و صرفا کارتان به این بستگی دارد گروه تولید خارجی چه موقعیت‌هایی را به شما معرفی کنند. شانس ما این بود که قبل از شروع فیلمبرداری، دو هفته به آنجا سفر کردیم و لوکیشن‌های متعددی را دیدیم و بعضی‌ها را انتخاب کردیم. بنابراین، زمانی که برای فیلمبرداری رفتیم، همه چیز از پیش آماده شده‌بود و مشکل خاصی نداشتیم.

آیا به نظرتان خط استوا به استانداردهای لازم یک فیلم کمدی که برای دیدن خانواده مناسب باشد، نزدیک است؟
به نظرم خط استوا هم مناسب خانواده‌هاست و هم می‌تواند قشر جوان را خیلی راضی نگه دارد. معتقدم مخاطبان اصلی این فیلم علاوه بر خانواده‌ها، با توجه به حال و هوای مفرح و نوع موسیقی که در فیلم استفاده می‌شود، نوجوانان، دانش‌آموزان دبیرستانی و سنین بالاتر هستند. البته فیلم هم پیشنهادهایی به مخاطب می‌دهد که همان لذت بردن از لحظه حال است.

درباره انتخاب زوج سیامک انصاری و فرهاد اصلانی ممکن است برای مخاطب تداعی‌کننده دو شخصیت لورل و هاردی که یکی کاملا جدی و یکی سهل‌گیرتر به نظر می‌رسد، باشد. همچنین آزاده صمدی به عنوان شخصیتی که هموطنان خود را در کشوری دیگر دچار چالش می‌کند، درباره این انتخاب بگویید؟
من چندان به الگوی لورل و هاردی در فیلم فکر نکرده‌بودم. در مورد انتخاب بازیگر به این دلیل که توانایی بازیگران و جایگاه‌شان برایم در فیلم اهمیت دارد، اولین قراری که با تهیه‌کننده گذاشتم این بود از بازیگران مناسب، مطرح و توانا استفاده کنیم. خوشبختانه آقایان فرهاد اصلانی و سیامک انصاری همان گزینه‌های اول ما بودند که پذیرفتند در فیلم بازی کنند. من فکر می‌کردم حضور این دو بازیگر کنار هم ترکیب بدیعی می‌شود، چون تا به حال ما این دو بازیگر را کنار یکدیگر ندیده‌بودیم. درباره خانم آزاده صمدی هم باید بگویم نقش ایشان در نسخه نهایی فیلمنامه وجود نداشت. با توجه به یکی دو فیلمی که در خارج از کشور ساخته شد و معمولا محوریت ماجرا روی دو مرد بود که در یک موقعیت قرار می‌گرفتند، برای درام ماجرا معمولا یک زن خارجی به گروه اضافه می‌شد، که تصمیم گرفتم زن ایرانی وارد قصه شود. بنابراین، درباره جنبه‌های مختلف این زن ایرانی که چه شخصیت با چه پیشینه‌ و چه جایگاهی در قصه داشته‌باشد، صحبت کردیم. مسأله مهم برای من شکل حجاب این خانم بود، چون می‌خواستم شکل حجاب زنی که آنجا زندگی می‌کند، طبیعی و قابل لمس باشد. در این زمینه با ایمان امیدواری به عنوان طراح چهره‌پردازی مشورت کردم و درباره شکل حجاب این شخصیت به توافق رسیدیم. از خانم صمدی به عنوان اولین انتخاب‌مان دعوت کردیم که خوشبختانه ایشان هم پذیرفتند و با ما همکاری کردند.

با توجه به این‌که فیلم در یک کشور دیگر می‌گذرد، هزینه‌های فیلم را چطور تأمین کردید؟ آیا از طرف وزارت ورزش یا سازمانی حمایت شدید؟ آیا اکران خاصی برای اهالی ورزش یا فدراسیون فوتبال بانوان هم در نظر گرفته‌اید؟
نه، جالب است بگویم هیچ حمایت دولتی از خط استوا نشد و در آن زمان تهیه‌کننده‌ها سرمایه را به طور کامل از بخش خصوصی تأمین کردند. در خصوص اکران برای اهالی ورزش هم آقای ظلی‌پور به عنوان تهیه‌کننده و خانی پخش‌کننده فیلم حتما به آن فکر می‌کنند و اگر قابلیت اجرا داشته‌باشد، آن را اجرا می‌کنند. خط استوا شاید تنها فیلم من باشد که از جنبه‌های پخش و طراحی که برای تبلیغات آن صورت گرفته، رضایت کامل دارم.

برای اکران عمومی با چالش خاصی رو‌به‌رو نشدید؟
بله، بالاخره خط استوا گرفتاری‌های خاص خود را داشت و یک‌بار در دولت قبل چهارماه به مشکل برخورد و پروانه نمایش آن صادر نمی‌شد. لازم است یادآوری کنم اگر حضور و همراهی محمدهادی کریمی که در آن زمان عضو شورای پروانه نمایش بود، نبود، شاید فیلم موفق به دریافت پروانه نمایش نمی‌شد. البته با توجه به شیوع بیماری کرونا، ما مدتی نمایش را به تعویق انداختیم. در دولت جدید نیز فیلم را برای دریافت پروانه نمایش مجدد ارائه کردیم و اصلاحیه‌هایی هم خورد، اما در نهایت این بار فیلم با کمترین میزان اصلاحات روانه اکران شد.

فروش راضی‌کننده

انتخاب زمان اکران فیلم «خط ‌‌استوا» به درایت و تشخیص پخش‌کننده و تهیه‌کننده بود و خوشبختانه این طور که به نظر می‌رسد در دو روز اول اکران فیلم، با توجه به این‌که هنوز سالن‌های نمایش آن کامل نشده، فروش خوبی داشته و مخاطب با فیلم ارتباط خوبی برقرار کرده و امیدوارم این استقبال تداوم داشته‌باشد.

روزنامه جام جم 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: اصغر نعیمی خط استوا فیلم فوتبال بانوان پروانه نمایش تهیه کننده خط استوا اضافه شد فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۵۷۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازگویی مشکلات و دغدغه‌های روز جامعه اولویتم در اجرای نمایش است

ایسنا/خراسان رضوی کارگردان نمایش «میتینگ» گفت: امروزه نمایشی که به روی صحنه می‌رود باید حرف دل مردم باشد، همیشه در نمایش‌هایم اولویتم دغدغه‌های امروزه جامعه و مردم بوده است و تلاش کرده‌ام تا نمایش‌هایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود.

محمدرضا اربابی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: این نمایش ژانری کمدی دارد و به اتفاقاتی که در یک دانشگاه رخ می‌دهد، می‌پردازد. در واقع این نمایش نشان‌دهنده بخشی از جامعه و عده‌ای از انسان‌ها است که شخصیت‌های نمایش به تعریف آن می‌پردازند.

وی در خصوص عوامل این نمایش اضافه کرد: در نمایش میتینگ بازیگران جوان در کنار هنرمندان پیشکسوت و با سابقه تئاتر مشهد به روی صحنه می‌روند. گروه از اواخر سال گذشته تمرینات خود را آغاز کرد و در حال حاضر با تلاش شبانه‌روزی ۲۰ شب نمایش را روی صحنه بردیم.

اربابی با اشاره به واکنش و بازخوردهای نمایش خود گفت: در این چند شب اجرا استقبال‌ها بسیار خوب و راضی‌کننده بوده است، همچنین اساتیدی که به دیدن نمایش آمدند بسیار راضی بودند و با توجه به اینکه نمایش در دل مافیا اتفاق می‌افتد، تحلیل‌های جامعه‌شناسی و روانشناسی زیادی از نمایش داشتند.

وی افزود: مخاطب عام نیز به خوبی توانسته بود با نمایش ارتباط برقرار کند، علاوه بر نظرات مثبت نقدهایی بر نمایش وجود داشت که همگی بسیار محترم هستند در مجموع با استقبال مخاطبان و فروش بالای نمایش از عملکرد تیم و گروه نمایش راضی هستم و خوشحالم که مورد قبول مخاطب قرار گرفته است.

کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان اینکه همیشه تلاش کرده‌ام تا نمایش‌هایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود، خاطرنشان کرد: پس از پایان هر نمایشی، نمایشنامه‌های مختلفی را مطالعه می‌‎کنم که حرف امروز و دغدغه جامعه باشد و بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم حتما آن را انتخاب و اجرا می‌کنم.

اربابی اضافه‌ کرد: امروزه نمایشی که به روی صحنه می‌رود باید حرف دل مردم باشد؛ اجرای نمایش‌هایی مانند «هملت» و «اوتولو» زمانی می‌تواند موفق باشد که بر اساس نیازهای امروز جامعه، نه دغدغه‌های جامعه گذشته باشد. همیشه در نمایش‌هایم اولویت‌ام دغدغه‌های امروزه جامعه و مردم بوده است.

اجرای تئاتر کمدی با ریسک بالایی همراه است

وی با بیان اینکه نمایش میتینگ یک کار کمدی است و اجرای آن ریسک بالایی داشت، اظهار کرد: تقریبا در بیشتر ژانرها مانند مذهبی و یا تاریخی نمایشی را اجرا کرده‌ام و نمایش میتینگ دومین کاری کمدی من بود. اولین سابقه کار کمدی‌ام به نام پرواز ۷۳۷ بود که در یزد به روی صحنه بردم.

کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان تجربه کاری کمدی افزود: اجرای نمایش کمدی سخت و خوب است، اجرای نمایش کمدی میتینگ با سابقه کاری که داشتم به نوعی ریسک بود. اجرای نمایش کمدی و خنداندن مخاطب در هر دوره ای کار سخت و مشکلی است، چرا که باید برای خنداندن مخاطب موقعیت کمدی ایجاد کرد که کار دشواری است.

اربابی اضافه‌ کرد: اجرای نمایش میتینگ تجربه‌ای متفاوت بود و سعی می‌کنم برای تئاتر بعدی یک نمایش کمدی سیاه را انتخاب کنم تا بتوانم خودم را به چالش بکشم و کارهای مختلفی را در ژانرهای متفاوت به روی صحنه برده باشم.

وی در خصوص جایگاه تئاتر مشهد خاطرنشان کرد: به‌عقیده من فضای تئاتر مشهد به نوعی پراکنده و حمایت از نسل جوان کمتر است، در حالیکه باید به جوانان فرصت دیده شدن را بدهیم. حمایت برخی از اساتید نیز به دلیل حضور نسل جوان در تئاتر است که بسیار ممنون آن‌ها هستم.

اساتید تئاتر باید از نسل جوان حمایت کنند

کارگردان نمایش «میتینگ» با اشاره به اینکه اجرای تئاتر در مشهد کار دشواری است، عنوان کرد: با توجه به اینکه مشهد شهری مذهبی بوده اجرای نمایش نیز کار دشواری است. اساتید باید از نسل جوان حمایت کنند نه اینکه روبه روی آن‌ها بایستند.

اربابی در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان شاهد اتفاقات خوبی در سال جدید برای تئاتر مشهد بود یا خیر، گفت: قطعا می‌توان سال خوبی را برای تئاتر مشهد پیش‌بینی کرد؛ چراکه نمایش‌های روی صحنه کیفیت بالایی دارند و نسل جوان بیشتر از گذشته در تئاتر حضور دارند. در این ایام نمایش‌هایی با حضور نسل جوان دیده‌ام که به نظرم می‌توان امسال و سال آینده در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر چند نماینده از مشهد حضور داشته باشد.

وی تصریح کرد: گروه ما نیز در حال رایزنی است تا نمایش میتینگ را با شکلی مدرن شده در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به روی صحنه ببرد.

عکس تزئینی است

یکی از مشکلات تئاتر حضور بازیگرانی است که تخصص کافی را ندارند

رضا سپهر، بازیگر تئاتر میتینگ نیز در خصوص ایفای نقش در نمایش «میتینگ» اظهار کرد: در این نمایش عهده‌دار ایفای نقش «پرور» هستم که یکی از کاراکترهای اصلی نمایش است. پرور دارای شخصیتی متعارض و در واقع به گونه‌ای آفتاب‌پرست است که مسئولیت حراست و سلف دانشگاهی به نام دارقوزاباد را برعهده دارد.

این بازیگر تئاتر افزود: دانشگاهی که بخش کوچکی از جامعه محسوب می‌شود و نماد افرادی دو رو است که ظاهر و باطنی متفاوت دارند و دانشجویانی که در آنجا تحصیل می‌کنند دانشجویانی روشنفکر نیستند و به راحتی تحت تاثیر قرار می‌گیرند که در آخر کاراکتر پرور با رانت و قدرتی که دارد تصمیم‌گیرنده دانشگاه می‌شود.

وی با بیان اینکه حضور عوامل برجسته‌ دلیلی برای ترغیب ایفای نقش در این نمایش بود، گفت: کارگردان نمایش آقای محمدرضا اربابی هستند و نمایشنامه توسط آقای عباس جانفدا نوشته شده است و دیگر عوامل نمایش که جزو افراد با سابقه تئاتر مشهد هستند، در تصمیمم برای حضور در این نمایش بسیار تاثیرگذار بود.

این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه واکنش‌ها نشان می‌دهد که به خوبی از عهده ایفای نقش برآمده‌ام، بیان کرد: بر اساس مشورت‌هایی که صورت گرفته بود ایفای نقش این کاراکتر به من پیشنهاد شده بود و باتوجه به نوع کمدی نمایش و دیالوگ قرار بر این شد تا نقش پرور را اجرا کنم که خوشبختانه به خوبی توانستم از عهده اجرای آن بربیایم و اساتید و پیشکسوتانی که نمایش را دیده‌اند از ایفای نقش بسیار راضی بودند.

سپهر ادامه داد: تمام تلاشم بر این بود که به خوبی کاراکتر پرور را معرفی کنم و خوشحالم که این کار به خوبی انجام شد، همچین در اجرای کمدی نمایش، برقراری ارتباط کلامی و جذب مخاطب به خوبی انجام گرفت.

وی در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شد تا عهده‌دار نقش شخصیت پرور در نمایش شود، گفت: مهمترین دلیلی که باعث شد در ایفای نقش پرور مصمم شوم تضادی است که میان کاراکتر نمایش با شخصیت اصلی من وجود دارد؛ پرور شخصیتی است که نقاب بر چهره دارد، در حالیکه در واقعیت شخصیتی متعارض با این کاراکتر دارم و از دو رویی پرهیز می‌کنم.

این بازیگر تئاتر ادامه داد: وجود این چالش‌ها باعث شد تا برای اجرای این شخصیت مصمم شوم و در نمایش ایفای نقش کنم و خرسندم که با این کار توانستم سهم کوچکی در این موفقیت داشته باشم.

سپهر خاطرنشان کرد: نمایش میتینگ اولین تجربه کاری من با آقای اربابی است، ایشان کارگردان جوان و با ذوقی هستند که اخلاق حرفه‌ای را به خوبی رعایت می‌کنند. یکی دیگر از نکات مثبت آقای اربابی نسبت به دیگر کارگردانان تعاملی بود که با پیشکسوتان نمایش داشتند، او به عنوان کارگردان پذیرای ایده و پیشنهاداتی که از سوی گروه ارائه می‌شد بود.

وی افزود: آرامشی که توسط کارگردان کار در گروه برقرار می‌شد بسیار حائز اهمیت است؛ برخلاف کارگردانان دیگری که با ادبیات نامناسب استرس بیشتری به بازیگران وارد می‌کنند، ایشان با متانت آرامش را  در گروه حاکم می‌کرد و من از کار در کنارش لذت بردم.

نمایش‌های روی صحنه مشهد به سمت رئالیست بودن پیش رفته‌اند

این بازیگر تئاتر در خصوص جایگاه تئاتر مشهد گفت: کیفیت نمایش‌های روی صحنه بهتر ازسال‌های گذشته است و نمایش‌ها به سمت رئالیست پیش رفته‌اند و می‌توان گفت نسبت به نمایش‌هایی که قبلا اجرا می‌شد شاهد رشد هستیم، اما متاسفانه از لحاظ  کیفیت متن و نمایشنامه‌ها در این چند سال افت قابل توجهی را شاهد بوده‌ایم.

سپهر با اشاره به تنوع ژانرهای مختلف نمایش‌های روی صحنه مشهد، بیان کرد: مشهد قطب دوم تئاتر کشور است، در طول این سال‌ها شاهد آثار متنوعی در ژانرهای مختلف هستیم که هر نوع سلیقه‌ای را پوشش می‌دهد، اما در این میان کارگردان معدودی هستند که به واسطه شهرت و یا بازیگران، نمایش‌هایشان فروش خوبی دارد و دیده شده‌اند.

تربیت نابازیگر در کارگاه‌های آموزشی نامعتبر

وی با بیان اینکه برگزاری کلاس‌های آموزشی توسط افراد بی‌سابقه باعث لطمه به تئاتر می‌شود، اظهار کرد: متاسفانه کارگاه‌ها و کلاس‌های آموزش بازیگری برگزار می‌شود که به جز تعدادی اکثرا توسط اساتیدی که تخصص ندارند اداره می‌شوند و به ظاهر بازیگر آموزش می‌دهند که در واقع اینگونه نیست.

این بازیگر تئاتر خاطرنشان کرد: به عقیده من افراد که وارد حیطه بازیگری می‌شوند باید پس از گذراندن کلاس‌های آموزشی در بخش‌های کوچکتر شروع به کار کنند و پس از آن در بلک باکس‌ها ایفای نقش کنند تا پس از کسب تجربه‌های بیشتر وارد سالن اصلی تئاتر شوند.

بازگیری تئاتر نیازمند استعداد و مطالعه کافی است

سپهر افزود: بسیاری از بازیگران کار اولی با رانت و مافیا در نمایش‌های اصلی نقشی را ایفا می‌کنند، در صورتیکه بازیگری نیازمند استعداد و مطالعه کافی است و اگر هوش بازیگری نداشته باشیم، نمی‌توانیم در قاب صحنه باقی بمانیم.

انتهای پیام